Mural oczyszczający powietrze

Uliczna sztuka coraz śmielej pojawia się na ścianach polskich budynków. Niektóre z takich dzieł stają się kultowe dla danych miejsc. Ogromną popularnością cieszą się np. wielkoformatowe murale na blokach na gdańskiej Zaspie, Dziewczynka z  Konewką w Białymstoku, czy też łódzki Rubenstein. Od niedawna w niektórych miastach Polski można zaobserwować nowe malunki, z tym że dodatkowo poza walorem estetycznym niosą też jeszcze jedną korzyść – oczyszczają powietrze.

Jak to działa? 

Mural tworzony jest najczęściej przy pomocy farb fotokalitycznych, w których zawarty jest tlenek tytanu. Czym właściwie jest ten związek? Choć brzmi jak niebezpieczna substancja, tak naprawdę jest… białym barwnikiem, który znajdziemy m.in. w paście do zębów, gumie do żucia, czy kremach przeciwsłonecznych. Pod wpływem światła słonecznego i wody wytwarza on reaktywne cząsteczki, które rozkładają zanieczyszczenia. Tak – farba z tlenkiem tytanu oczyszcza się sama! Murale stworzone przy pomocy takiej farby, mają więc szansę na to, aby nie pokryć się za szybko glonami, które możemy często zauważyć na białej elewacji. Tlenek tytanu zawarty w farbie potrafi też zwalczać drobnoustroje: wirusy, bakterie i grzyby. Dodatkowo charakteryzuje się wysokim współczynnikiem odbicia, dzięki czemu zabezpiecza materiały przed blaknięciem, a mury budynków przed nagrzewaniem. Najważniejszą funkcją farby fotokalitycznej jest jednak usuwanie toksycznych gazów z powietrza. W momencie, gdy zanieczyszczenia (np. opary rozpuszczalników i spaliny) zetkną się z pomalowaną powierzchnią, zostają rozłożone w ciągu kilku sekund.

Ożyw wnętrze i… walcz z alergią.

Jeśli jesteś alergikiem, warto, abyś zastanowił się nam pomalowaniem ścian w mieszkaniu właśnie farbą fotokalityczną. Wystarczy, aby w pomieszczeniu zapewnione były choć małe ilości światła słonecznego i odpowiednio nawilżone powietrze. Ściany odwdzięczą się, zbierając z powietrza alergeny i nieprzyjemne zapachy. Wybór farby z tlenkiem tytanu będzie trafiony, jeśli zmagasz się z syndromem chorego budynku. To zespół dolegliwości częstych u mieszkańców starego budownictwa. Są to m.in. duszności, senność, częste nawroty objawów przeziębienia, nasilone alergie, a nawet choroby onkologiczne. Mogą one wynikać z zastosowania przy budowie azbestu, który po latach zaczyna się wykruszać, a właśnie w takiej formie jest najbardziej niebezpieczny, ponieważ dostaje się do powietrza w formie pyłu. Wśród przyczyn wymienia się też brak lub słaby system wentylacji pomieszczeń, zbyt dużą wilgotność, która prowadzi do powstania pleśni, sąsiedztwo zakładów przemysłowych i brak wietrzenia pomieszczeń.

Warto wyjść z inicjatywą 

Znasz budynek, w  który przydałoby się tchnąć trochę życia? Zorientuj się w swoim mieście, jakie są możliwości zagospodarowania jego ściany atrakcyjnym i  pożytecznym malunkiem. Większość miast ma w  swoim budżecie środki przeznaczone na projekty obywatelskie. Pomysł możesz też zgłosić radnemu swojej dzielnicy.